Zacząłem eksperymentować z narzędziem dremel w 2009 roku, rzeźbiąc Tikis w martwych gałęziach drzew z ogrodu mojej mamy. Następnie odkryłem cuda rzeźbienia w deckach deskorolkowych i zakochałem się w tym procesie podczas rzeźbienia ostatniego decka, na którym jeździłem. Od tamtej pory eksperymentuję i w 2020 roku zacząłem łączyć decki deskorolkowe z żywicą epoksydową, ponieważ w mojej codziennej pracy rzeźbiarza bawiłem się żywicami bezbarwnymi.

Największym wyzwaniem jest staranie się, aby nie połamać małych części i możliwość dotarcia do skomplikowanych miejsc podczas rzeźbienia czaszek. A jednym z najbardziej stresujących momentów jest wlewanie żywicy i nadzieja, że proporcje mieszanki są właściwe, ponieważ masz tylko jedną szansę na pokrycie swojej unikalnej rzeźby.

Tak bardzo lubię wytwarzać ogromne ilości różnokolorowego pyłu drzewnego podczas rzeźbienia w używanych deckach deskorolkowych, że kopanie w głąb i rzeźbienie kształtów z dużego bloku decków z recyklingu jest również jednym z najbardziej satysfakcjonujących etapów tego, co robię.

Mam kilka szkicowników, w których rysuję kilka moich projektów, a następnie, jeśli nie jestem zainspirowana, po prostu przeglądam je i wybieram motyw lub projekt, który mi się podoba. Zazwyczaj mam przypadkowe pomysły, które pojawiają się w mojej głowie i po prostu szybko przelewam je na papier. Może to być rodzaj projektu, który lubię, wyzwanie techniczne lub po prostu ogólny pomysł związany z jedzeniem lub odniesieniami do dzieci z lat 90-tych. A kiedy w końcu mam zacząć nową rzeźbę, robię kilka rysunków, a czasem nawet tworzę model 3d.